Se a cultura popular galega elixiu unha árbore como símbolo esa é, sen dúbida, o carballo, un feito que nos liga con outras culturas atlánticas e europeas. As lendas, o cantigueiro, o refraneiro e mesmo o seu uso na lingua (“estás forte como un carballo!”) testemuñan a importancia do carballo no noso imaxinario popular e na noso patrimonio inmaterial, no que a toponimia ten un lugar salientado.
En palabras de Gonzalo Navaza na súa obra Fitotoponimia galega, o carballo constitúe, pois, “a realidade botánica máis importante da nosa fitotoponimia”. E abofé que é: o carballo está presente nun lugar destacado no noso inventario municipal. Temos a forma común do galego no concello coruñés de Carballo, e os derivados O Carballiño, Carballedo, Carballeda de Avia e Carballeda de Valdeorras. A eles temos que engadir as innúmeras formas na nosa toponimia menor que van desde Carballo a Carballos, de Carballa a Carballas, Carballal, Carballás, Carballeiras, Carballizos, Carballedo, Carballeda e derivados con diminutivos ou o elemento a funcionar como complemento do nome (Alto do Carballo...).
Canto á súa etimoloxía, a hipótese máis estendida considera a forma prelatina CARBA co sufixo --ALIU a orixe da palabra do galego común carballo e do portugués carvalho, alén do carbayu do asturiano fóra do noso espazo lingüístico.
Nós non temos dúbida, en calquera punto de Galicia vívese moi ben... pero hai algúns lugares onde se vive mellor porque xa nolo din os…
A próxima versión do Nomenclátor de Galicia estará composta por case 43.000 topónimos oficial sumando os nomes de concellos,…