“De sinople un cervo de ouro, vilenado de goles; xefe de azur cunha estrela de ouro flanqueada de dúas áncoras de prata. Ao timbre, coroa real pechada”. Así describe, co léxico propio da heráldica, o Diario Oficial de Galicia o escudo do concello mariñao de Cervo. Nel non podía faltar o veado que na crenza popular dá orixe ao nome do Concello. Mais será así?
O topónimo Cervo semella estar emparentado con outros topónimos galegos (Cervantes, Cervaña, Cérvora, etc.) que aparentemente pertencen á familia léxica do animal ruminante. Porén, os sufixos que vimos nos exemplos anteriores teñen compoñente prerromana polo que nos fan dubidar da súa relación léxica co "cervo".
A presenza de formas semellantes en cursos fluviais, como os río Cerves, levou a ligar estes topónimos cunha raíz prelatina cun significado relativo á auga.
O de Cervo é, pois, outro exemplo de etimoloxía popular, como xa vimos no Valadouro que neste caso, acabou “vinelado de goles” no escudo cervense, do que forma parte desde, cando menos, o século XIX.
Detrás de cada un dos máis de 40.000 topónimos que forman parte do noso Nomenclátor, existe unha motivación e unha razón de ser…
É ben difícil escoitar a palabra Camariñas sen deixarse levar e recitar os versos que compoñen unha das cantigas máis afamadas…